European-Security.com

En 2025, la paix en Ukraine n’est plus l’affaire des diplomates, mais d’un magnat de l’immobilier, Steve Witkoff, ami de Trump, parachuté négociateur sans aucune expérience. Face à ses impairs, toute critique journalistique est violemment balayée comme une « opération d’influence étrangère ». C’est l’avènement de la « Real-Estate-Politik », où la guerre est traitée comme un simple deal. Cette approche, déjà vue avec Jared Kushner au Moyen-Orient, réduit la géopolitique à une transaction. Les nations deviennent des actifs, les frontières des clauses, et les vies humaines un simple passif. On y nie la complexité de l’Histoire au profit d’une logique de pur profit. La paix n’est plus un idéal à atteindre, mais une affaire à conclure. Et la plus grande tragédie est de voir le monde applaudir cette simplification mortifère.

Для Дональда Трампа політика – це шоу, сценарій до якого він пише щоранку. З моменту свого повернення 47-й президент підтвердив свою репутацію: очікуйте будь-чого, а особливо протилежного. Між безладними заявами з Овального кабінету, який більше нагадує студію реаліті-шоу, та його твітами, що вилітають з його особистої соціальної мережі – фортеці без суперечностей – стиль є унікальним. Твіти, які своєю витонченістю нагадують метеоризм наших корсиканських ослів після занадто ситного обіду з травами макі. У такій атмосфері питання, поставлене Хеді Белхассін про шанси Трампа на Нобелівську премію миру, здавалося сюрреалістичним. Реакція норвезького комітету, холодна і однозначна заява, не забарилася. Однак через кілька днів у Норвезькому морі проплив імпозантний атомний авіаносець USS Gerald R. Ford. Чи слід тут бачити причинно-наслідковий зв'язок?

Яке стратегічне значення має розгортання USS Gerald R. Ford у Норвезькому морі в серпні 2025 року? Хоча між адміністраціями Байдена і Трампа існують стилістичні відмінності, фундаментальна спадкоємність американської зовнішньої політики, зосередженої на проєкції військової сили та конкуренції великих держав, зберігається. Жоель-Франсуа Дюмон аналізує доктрину Дональда Трампа «Мир через силу», підкреслюючи її транзакційний характер і його особисте прагнення отримати Нобелівську премію миру як підтвердження свого антиліберального підходу до міжнародних відносин. Адміністрації Байдена і Трампа, незважаючи на радикально різні стилі, послідовно використовують проєкцію військової сили як основний інструмент зовнішньої політики США. Фундаментальна розбіжність полягає в цілі цієї сили: Байден прагне підтримати ліберальний багатосторонній порядок, тоді як Трамп має на меті його демонтаж заради транзакційних, односторонніх вигод. Таким чином, авіаносець «Джеральд Р. Форд» слугує потужним символом, який можна адаптувати до двох протилежних бачень глобального залучення, водночас відповідаючи на тривалі стратегічні імперативи, зокрема протистояння Росії в Арктиці.

Med Donald Trump er politik et show, hvor han hver morgen skriver manuskriptet. Siden sin tilbagevenden har den 47. præsident bekræftet sit ry: forvent alt, og især det modsatte. Mellem usammenhængende udtalelser fra et Oval Office, der mere ligner et reality-tv-studie, og hans tweets fra sit personlige sociale netværk – en fæstning uden modsigelser – er stilen unik. Tweets, der i deres subtilitet minder om vores korsikanske æsleres flatulens efter et måltid, der er for rigt på maquis-urter. I dette klima virkede Hedy Belhassins spørgsmål om Trumps chancer for at vinde Nobels fredspris surrealistisk. Reaktionen fra det norske komité, en iskold og utvetydig erklæring, lod ikke vente på sig. Men få dage senere paraderede det imponerende atomdrevne hangarskib USS Gerald R. Ford i Norskehavet. Skal vi se en årsag-virkning-sammenhæng her?

Hvad er den strategiske betydning af USS Gerald R. Fords udstationering i Norskehavet i august 2025? Selvom der er stilistiske forskelle mellem Biden- og Trump-administrationerne, er der en grundlæggende kontinuitet i amerikansk udenrigspolitik, der er centreret om militær magtprojektion og stormagtskonkurrence. Joël-François Dumont analyserer her Donald Trumps doktrin om »fred gennem styrke« og fremhæver dens transaktionelle karakter og hans personlige stræben efter Nobels fredspris som en bekræftelse af hans antiliberale tilgang til internationale relationer. Både Bidens og Trumps administrationer anvender, trods deres radikalt forskellige stilarter, konsekvent militær magtprojektion som et centralt instrument i amerikansk udenrigspolitik. Den grundlæggende forskel ligger i målet med denne magt: Biden søger at opretholde den liberale multilaterale orden, mens Trump sigter mod at afvikle den for at opnå transaktionelle, ensidige gevinster. USS Gerald R. Ford fungerer således som et stærkt symbol, der kan tilpasses to kontrasterende visioner for globalt engagement, samtidig med at det imødekommer vedvarende strategiske imperativer, især konfrontationen med Rusland i Arktis.

Mit Donald Trump ist Politik eine Show, für die er jeden Morgen das Drehbuch schreibt. Seit seiner Rückkehr hat der 47. Präsident seinen Ruf bestätigt: Man kann alles erwarten, vor allem das Gegenteil. Zwischen wirren Äußerungen aus einem Oval Office, das eher einem Reality-TV-Studio gleicht, und seinen Tweets, die er über sein persönliches soziales Netzwerk – eine Festung ohne Widerspruch – verbreitet, ist sein Stil einzigartig. Tweets, die in ihrer Subtilität an die Blähungen unserer korsischen Esel nach einer zu reichhaltigen Mahlzeit mit Macchia-Kräutern erinnern. In diesem Klima schien die Frage von Hedy Belhassine nach Trumps Chancen auf den Friedensnobelpreis surreal. Die Reaktion des norwegischen Komitees, eine eisige und unmissverständliche Erklärung, ließ nicht lange auf sich warten. Einige Tage später jedoch paradierte der imposante atomgetriebene Flugzeugträger USS Gerald R. Ford in der Norwegischen See. Sollten wir hier einen Zusammenhang zwischen Ursache und Wirkung sehen?

Welche strategische Bedeutung hat der Einsatz der USS Gerald R. Ford in der Norwegischen See im August 2025? Zwar gibt es stilistische Unterschiede zwischen der Biden- und der Trump-Regierung, doch besteht eine grundlegende Kontinuität in der amerikanischen Außenpolitik, die sich auf die Projektion militärischer Macht und den Wettbewerb der Großmächte konzentriert. Joël-François Dumont analysiert hier Donald Trumps Doktrin „Frieden durch Stärke” und hebt dabei deren transaktionalen Charakter sowie Trumps persönliches Streben nach dem Friedensnobelpreis als Bestätigung seines antiliberalen Ansatzes in den internationalen Beziehungen hervor. Sowohl die Biden- als auch die Trump-Regierung setzen trotz ihrer radikal unterschiedlichen Stile konsequent die Projektion militärischer Macht als Kerninstrument der US-Außenpolitik ein. Der grundlegende Unterschied liegt im Ziel dieser Macht: Biden will die liberale multilaterale Ordnung aufrechterhalten, während Trump sie zugunsten transaktionaler, unilateraler Vorteile abbauen will. Die USS Gerald R. Ford dient somit als starkes Symbol, das sich an zwei gegensätzliche Visionen des globalen Engagements anpassen lässt und gleichzeitig dauerhafte strategische Erfordernisse berücksichtigt, insbesondere die Konfrontation mit Russland in der Arktis.

Donald Trumpille politiikka on show, jonka käsikirjoituksen hän kirjoittaa joka aamu. Paluunsa jälkeen 47. presidentti on vahvistanut maineensa: odota mitä tahansa, ja etenkin päinvastaista. Oval Officesta, joka näyttää enemmän reality-tv-studiolta, tulevien sekavien lausuntojen ja hänen henkilökohtaisesta sosiaalisesta verkostostaan – ristiriidattomasta linnoituksesta – lähetettyjen twiittien välillä tyyli on ainutlaatuinen. Twiitit, jotka hienovaraisuudessaan muistuttavat korsikalaisten aasien ilmavaivoja liian rikkaan maquis-yrttien aterian jälkeen. Tässä ilmapiirissä Hedy Belhassinen esittämä kysymys Trumpin mahdollisuuksista saada Nobelin rauhanpalkinto tuntui surrealistiselta. Norjan komitean reaktio, jääkylmä ja yksiselitteinen lausunto, ei antanut odottaa itseään. Muutamaa päivää myöhemmin kuitenkin vaikuttava ydinvoimalla toimiva lentotukialus USS Gerald R. Ford paraati Norjanmerellä. Pitäisikö tässä nähdä syy-seuraussuhde?

Mikä on USS Gerald R. Fordin Norjanmerelle sijoittamisen strateginen merkitys elokuussa 2025? Vaikka Bidenin ja Trumpin hallintojen välillä on tyylillisiä eroja, Yhdysvaltain ulkopolitiikassa jatkuu perustavanlaatuinen jatkuvuus, joka keskittyy sotilaallisen voiman projisointiin ja suurvaltojen väliseen kilpailuun. Joël-François Dumont analysoi tässä Donald Trumpin ”rauha voiman kautta” -doktriinia ja korostaa sen transaktionaalisuutta sekä Trumpin henkilökohtaista pyrkimystä Nobelin rauhanpalkintoon vahvistuksena hänen antiliberaalille lähestymistavalleen kansainvälisiin suhteisiin. Sekä Bidenin että Trumpin hallinnot, tyyliltään radikaalisti erilaisina, käyttävät johdonmukaisesti sotilaallista voimaa Yhdysvaltain ulkopolitiikan keskeisenä välineenä. Perustavanlaatuinen ero on tämän voiman tavoitteessa: Biden pyrkii ylläpitämään liberaalia monenvälistä järjestystä, kun taas Trump haluaa purkaa sen transaktionaalisia, yksipuolisia etuja varten. USS Gerald R. Ford toimii siten voimakkaana symbolina, joka sopii kahteen vastakkaiseen näkemykseen globaalista sitoutumisesta ja vastaa samalla kestäviin strategisiin vaatimuksiin, erityisesti Venäjän vastaiseen toimintaan arktisella alueella.